قدس آنلاین- گروه استانها- طیبه قاسمی؛ امروز هم قصه تکراری خاک در اهواز اتفاق افتاد اما این بار ریزگردها انگار عصبی تر بودند از اینکه سربازهایشان چند روزی حمله به آسمان اهواز را فراموش کرده اند و این آسمان هم  رنگ آبی داشت به لطف هوای اردیبهشت.

 خاک امروز سبک دیگری داشت. عصبی تر، خشن تر گویی میدان جنگش را مدتی برای تجدید قوا ترک کرده و حال که برگشته بود باید قوی تر می آمد، آسمان سرخ شد و بعد سیاه، خوب می توانیم از این به بعد ادعا کنیم به لطف تهاجم ریزگردها دقیقا در نیمه روز، شب را هم دیده ایم!

اما تفاوت دیگر این خاک باز هم مدیریت بحرانش بود، شهرستانها که فرمانداری ها متولی اند تعطیل شد و اهواز باز هم میان زمین و آسمان تعطیلی بود که باران آمد و شرمندگی مدیریت بحران استانداری را هم شست، سه ارگان هواشناسی، مدیریت بحران و فرمانداری پایشان در گل این ذرات ریز مانده و نمی دانند کدام یک حرف آخر را در لااقل کم خاک خوردن مردم و بچه مدرسه ای ها می زنند که اگر بزرگ شوند میان خاطرات مدرسه بیشتر خاکی که خورده اند به یاد می آورند، شاید اگر ما هم مثل شهرهای دیگر خوزستان به لطف مرکز استان بودن مدیریت بحران نداشتیم امروز به «مهران مدیری» ثابت می کردیم چیزی که روبروی دهان گرفته ایم بستنی قیفی است نه ماسک؛ اما نشد، توپ خاکی اهواز می چرخید در زمین فرمانداری و مدیریت بحران اما باران، دروازه تعطیل نشدن اهواز را گشود تا در شرایطی که پای این سه ارگان شهری اهواز باز در تله خاک افتاده بود خاک این شرمندگی را، باران بشوید و ما بنویسیم به رسم سهراب سپهری؛ شیشه های خاکی را باران شست، از سر ما اما، چه کسی خاک تو را خواهد شست؟